پایش شاخص های فیزیکوریختی سواحل جنوب غرب استان خوزستان به منظور بررسی پارامترهای مؤثر بر بهبود خصوصیات رسوبات ساحلی

پژوهش حاضر به مطالعۀ شاخص‌های فیزیکوشیمیایی، کانی‌شناسی، ریخت‌شناسی و دانه‌بندی به‌عنوان پارامترهای مؤثر در شاخص-های مکانیکال- عمرانی در سواحل جنوب غرب خوزستان به‌ویژه منطقۀ آزاد اروند پرداخته است. بدین منظور درمجموع20 نمونه از رسوبات سه منطقه خرمشهر، آبادان (چوئبده) و ماهشهر برداشت و افزون بر تعیین شاخص‌های فیزیکوشیمیایی مانند EC و PH، با روش-های پراش پرتوایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و دانه‌بندی لیزری (LPSA) مورد آنالیز قرار گرفتند. EC نمونه-های موردمطالعه در محدودۀ 5/15 -31/8 قرار می‌گیرد که کمترین میزان EC متعلق به خرمشهر و بیشترین میزان نیز به رسوبات برداشتی از سواحل آبادان تعلق دارد. با توجه به رابطۀ معکوس EC با افزایش خوردگی سازه‌های بتنی‌، بنابراین در تثبیت رسوبات ساحلی آبادان با روش‌های حاوی ترکیبات سیمانی، باید از سیمان ضدسولفاته بهره گرفت. بر اساس داده‌های XRD نیز کانی‌های کلسیت و گاهی دولومیت پراکنش بسیار بالایی در سواحل موردمطالعه داشته که حضور این ترکیبات کربناته نیز لزوم بهره‌گیری از روش‌های تثبیت آهک‌پایه مانند سیمان-آهک، سیمان-آهک-سیلیس را نشان می‌دهد. همچنین وجود کانی‌های تبخیری مانند هالیت و ژیپس لزوم استفاده از روش‌های تثبیت ضد خوردگی را افزایش می‌دهد. بر اساس داده‌های SEM، ریخت‌شناسی کروی، شکل غالب بر سواحل موردمطالعه را شامل می‌شود که در کنار میکرومورفولوژی صفحه‌ای ناشی از وفور کانی‌های کلسیت، جورشدگی مناسبی را در عمل تثبیت سواحل ایجاد می‌نماید. بررسی میانگین Q10-Q50-Q90% در رسوبات نشان‌دهندۀ دانه‌بندی غالب در بازۀ 1 تا 21 میکرومتر است. غالب بودن ترکیبات ریزدانه مبنی بر فراوانی بالای ذرات سیلت و رس در رسوبات ساحلی در مناطق موردمطالعه نشان می‌دهد که به‌کارگیری مواد با دانه‌بندی بزرگ‌تر نیز می‌تواند در افزایش باربری سواحل مؤثر باشد.